ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ !!!

Είναι κοινώς παραδεκτό το γεγονός ότι δεν είναι λίγες οι φορές που στο κυνήγι ερίζουμε μεταξύ μας για διάφορα ζητήματα. Το πρώτο πεδίο αντιπαράθεσης αποτελεί η κατάληψη ενός χώρου από μία παρέα στον οποίο πρόκειται να κυνηγήσει. Όλοι λίγο – πολύ έχουμε γίνει μάρτυρες αντιδικιών για το ποιος πρόλαβε να «πιάσει» ένα μέρος και ποιός θα πρέπει να μετακινηθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η λύση φαίνεται αρκετά απλή μιας και ηθικά θα πρέπει αυτός που έφτασε δεύτερος σε ένα σημείο για να κυνηγήσει, να ψάξει άλλον τόπο. Το ζήτημα είναι βέβαια ότι στην κοινωνία μας δυστυχώς δεν περισσεύουν οι άνθρωποι που θα φερθούν με γνώμονα το κοινώς αποδεκτό όταν πρόκειται να «ρίξουν» τον εαυτό τους.

Ακόμη μία περίπτωση που εγκυμονεί σχετικούς κινδύνους είναι να μπλέξουν τα σκυλιά διαφορετικών ομάδων σε ένα κυνήγι και ακολούθως να μην προσδιοριστεί τίνος είναι τελικά το θήραμα. Η παρούσα υπόθεση είναι δεκτική πολλών παραλλαγών όπως : «χτύπησες θήραμα που κυνήγησαν τα σκυλιά μου», «τα σκυλιά σου χάλασαν το κυνήγι που έκαναν τα δικά μου» κ.α. Επίσης εγώ προσωπικά εξοργίζομαι όταν δύο ομάδες κυνηγούν σε κοντινά μέρη και για διάφορους λόγους κάποιος μπλέκεται στα καρτέρια (για κυνήγι λαγού) άλλης ομάδας όπου και φωνασκεί ακυρώνοντας έτσι τον κόπο κυνηγών και ιχνηλατών. Ή ακόμα όταν μία παρέα φτάσει κοντά σε έναν τόπο που εμείς έχουμε ήδη ξεκινήσει το κυνήγι και τα μέλη της θεωρούν ιερή υποχρέωση να ενημερώσουν όλη την πανίδα της περιοχής ότι προσήλθαν μέσω της προσπάθειας τους να πείσουν τα σκυλιά τους ότι ο άνθρωπος μπορεί να ουρλιάξει δυνατότερα από αυτά ή του συναγωνισμού μεταξύ των κυνηγών για το ποιος θα χτυπήσει την πόρτα του αυτοκινήτου πιο δυνατά.

Πέρα από όλα αυτά πάντως θεωρώ σοβαρότερη την περίπτωση κατά την οποία ορισμένοι μπερδεύουν τις έννοιες καταγωγή και ιδιοκτησία. Το γεγονός ότι όλοι καταγόμαστε από κάπου, δεν μας κάνει ιδιοκτήτες του τόπου αυτού. Βέβαια προκειμένου το παραπάνω να γίνει αντιληπτό απαιτείται και ενός βαθμού καλλιέργεια και εξημέρωση, έννοιες που κακά τα ψέματα σε ορισμένες περιπτώσεις στην επαρχία απασχολούν τους κυνηγούς όσο τους απασχολεί και η αγροτική πολιτική της Χιλής. Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι φθορές σε οχήματα με ξένες πινακίδες, θανάτωση των σκύλων των «ξένων» ή ακόμη και ξυλοδαρμός! Το Ελληνικό Σύνταγμα επιτρέπει κίνηση των πολιτών ελεύθερα μέσα στην επικράτεια του Ελληνικού Κράτους. Η έκδοση πανελλαδικής άδειας, δίνει το δικαίωμα στον καθένα να κυνηγά όπου το κυνήγι επιτρέπεται σε κάθε νομό. Κάποιοι αντιτείνονται ότι «έρχεται ο Αθηναίος και μας παίρνει το θήραμα». Στο γελοίο αυτό επιχείρημα θα ήθελα να ξέρω τι απαντούν όσοι το ασπάζονται, όταν ο Αθηναίος (ή ο Εβρίτης) αφήνει χρήμα στον τόπο τους. Επιπλέον, με τη λογική αυτή, αν για παράδειγμα ένας κάτοικος αστικού κέντρου αντιμετωπίζει πρόβλημα παρκαρίσματος, δικαιούται (ηθικά) να βάλει φωτιά σε αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες διότι «έρχεται ο βλάχος να επισκεφτεί τον γιατρό και μας καταλαμβάνει το πάρκινγκ».

Εν κατακλείδι, είναι αρκετές οι αφορμές που παρουσιάζονται στην ελληνική ύπαιθρο για να φιλονικήσουμε με άλλους κυνηγούς. Δεν αξίζει τον κόπο όμως ούτε τη μέρα μας να χαλάμε ειδικά όταν την περιμένουμε πως και πως, ούτε να θέτουμε σε κίνδυνο την ίδια μας τη ζωή από τη στιγμή που αφενός είμαστε οπλισμένοι και αφετέρου δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είναι ο απέναντι που επίσης οπλοφορεί και κατά πόσο έχει περάσει το στάδιο που διαχωρίζει τον άνθρωπο από το ανθρωποειδές.