Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ανάβαση στη Φλέγκα


Μετά από πολλά χρόνια αλλά και συζητήσεις επι συζητήσεων, καταφέραμε τελικά να οργανώσουμε ένα οδοιπορικό στις πασίγνωστες λίμνες Φλέγκα, που απ' ότι ακούγεται, πήραν το όνομά τους από ένα ληστή ο οποίος ανέβηκε εκεί πάνω για να κρυφτεί και το μόνο σίγουρο είναι ότι πέτυχε το σκοπό του.

Έτσι, όντας μία ομάδα 4 ατόμων σχετικά ανεκπαίδευτη για μια τέτοιου είδους πορεία, ξεκινήσαμε κάτι το οποίο αποδείχτηκε ότι για εμάς ήταν άθλος και όχι μιά απλή ανάβαση.
Μη έχοντας συνειδητοποιήσει πως ακριβώς είναι η πορεία θα ακολουθήσουμε, επιλέξαμε τη μεγάλη διαδρομή (βάλλια κάλντα - κορυφή φλέγκα) και όχι τη μικρότερη (καταφύγιο μαυροβουνίου - φλέγκα)αφού συμφωνήσαμε ότι "μια φορά γίνονται αυτά, ας γίνει ολοκληρωμένα".

Στις 12.30 το μεσημέρι βρισκόμασταν στον πυρήνα της βάλλια κάλντα σε υψόμετρο 1297 μ. όπου και ξεκίνησε ο ποδαρόδρομος. Ακολουθώντας το μονοπάτι Ρ6 προς τις λίμνες παρατηρούσαμε το υψόμετρο από το GPS και ενώ ξέραμε ότι οι λίμνες βρίσκονται στα 1970 μ., οι ώρες περνούσαν και το GPS ήταν κολλημένο στα 1400 μ.

Κάπου εκεί αρχίσαμε να χάνουμε τον ενθουσιασμό και την περηφάνια που σου "έβγαζε" το τοπίο, αλλά κυρίως χάναμε τις δυνάμεις μας που ήταν το κυριότερο, αφού κουβαλούσαμε τουλάχιστον 10 κιλά ο καθένας για τις ανάγκες της διανυκτέρευσης.

Μετά από πολλές στάσεις και συζητήσεις για το άν θα πρέπει να επιστρέψουμε ή να συνεχίσουμε διότι η νύχτα πλησίαζε απειλητικά, σφίξαμε τα δόντια και προχωρήσαμε μη γνωρίζοντας αν τελικά θα προλάβουμε να φτάσουμε στις λίμνες πριν νυχτώσει. Η ώρα ήταν 20.15 και το υψόμετρο 1950 μ. "Φτάνουμε, λίγο ακόμα..." αναφωνήσαμε όλοι μαζι. Μέχρι που ο πρώτος που βγήκε στην κορυφή αγνάντεψε στο βάθος και χαμηλά τις δίδυμες λίμνες. Εκείνη η στιγμή είναι που περνάει όλη η διαδρομή, η κούραση και η ταλαιπωρία σε ένα δευτερόλεπτο μπροστά από τα μάτια σου και ανταμείβεσαι από το θαύμα της φύσης, που σε αξίωσε κάποια ανώτερη δύναμη να είσαι μάρτυράς του, και αφήνεσαι στην ηρεμία του. Τότε και μόνο τότε, αντιλαμβάνεσαι και εκτιμάς τα βουνά που με την επιβλητικότητά τους είναι σαν να σου λένε ότι "για να έρθεις εδώ, πρέπει να το αξίζεις και να προσπαθήσεις".

1 σχόλιο:

stavRos είπε...

Ωραία ήταν... πολλή η κούραση αλλά το τέλος άξιζε για χίλιες τέτοιες προσπάθειες.

Έρημα βουνά άστρα σκοτεινά...