Δεν ξέρω αν είναι κατανοητή η κοινωνική ομάδα στην οποία αναφέρομαι αλλά το τελευταίο διάστημα όλοι μας λίγο-πολύ συναντάμε πολλούς από αυτούς. Είναι σχετικά δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς με έναν χαρακτηρισμό το κοινωνικό αυτό σύνολο, σε σημείο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε εάν τελικά όντως υπάρχουν!
Τελικά το συμπέρασμα είναι ότι όχι μόνο "ζουν ανάμεσά μας" όπως λέει και ο μεγάλος Λιακόπουλος αλλά τείνουν να κυριαρχήσουν κιόλας... Επειδή είναι όντως δύσκολο να δοθεί ένας ασφαλής χαρακτηρισμός, ας κάνουμε μία απόπειρα να καταγράψουμε συνήθειες και γούστα αυτών των ανθρώπων. Όσοι αναρωτιέστε γιατί σε ένα ιστολόγιο κυνηγετικού ενδιαφέροντος πρέπει να υπάρχει άρθρο για αυτούς, πρέπει να λάβετε υπόψη ότι η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, αποτελεί έναν από τους μεγάλους εχθρούς του σπορ που αγαπάμε.
Συνήθως κυκλοφορούν με ρούχα-κουρέλια και μαλλιά απεριποίητα. Όχι λόγω οικονομικής δυσπραγίας, φτώχειας κλπ αλλά γιατί έτσι είναι πιο cool. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο προσπαθούν να δείξουν άσχημοι ακόμα και οι γυναίκες του είδους. Τα μαλλιά τους είναι γεμάτα τζίβες, ράστα ή οτιδήποτε σχηματισμό αποδειχθεί ικανός να αποτελέσει ιδανικό καταφύγιο για ψείρες, κοριούς, ψύλλους κλπ.
Δηλώνουν λάτρεις του διεθνισμού, της λάτιν κουλτούρας (είχαν και στο χωριό τους), της υπαίθρου, της επιστροφής στη φύση... Όλα αυτά κυρίως μέσω του facebook τους. Βλέπετε η ελπιδοφόρα αυτή πλευρά της νεολαίας μας, έχει άπειρο ελεύθερο χρόνο μιας και συνήθως κρεπαλιάζει, αράζει και φιλοσοφεί.
Εάν καπνίζουν (που συνήθως καπνίζουν), προτιμούν για κάποιον λόγο το στριφτό τσιγάρο. Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι εκεί που υιοθετούν το απαραίτητο υφάκι του διδασκάλου και αρχίζουν να αραδιάζουν αναλύσεις και φιλοσοφίες για το πόσο ο μοντέρνος τρόπος ζωής βλάπτει την υγεία του ανθρώπου, μέχρι να τελειώσουν όλη αυτή την πρόταση μπορεί και να έχουν καπνίσει μισό πακέτο Golden Virginia (δεν γνωρίζω εάν προτιμούν συγκεκριμένη μάρκα).
Τους συναντάς σε αντιαπαγορευτικά φεστιβάλ. Δεν έκατσα ποτέ μου να ψάξω τι ακριβώς είναι αυτά τα φεστιβάλ που διοργανώνονται σε διάφορες πόλεις, υποθέτω όμως ότι πρόκειται για μαζώξεις ανθρώπων που απαιτούν/προτείνουν την ελεύθερη χρήση ναρκωτικών, λογικά της κάνναβης. Το "πειραγμένο" τσιγάρο όπως εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς, είναι απαραίτητο αξεσουάρ την ώρα του κηρύγματος αλλά και στα διαλείμματα μεταξύ του ύπνου και του σερφαρίσματος στο facebook όπου προσπαθούν (πασχίζουν) να αποδείξουν πόσο τυπάκια είναι και πόσο εναλλακτικοί και πόσο ξεχωριστοί.
Λατρεύουν τη μουσική. Την "ελεύθερη μουσική" όπως τους αρέσει να την αποκαλούν. Τι είναι λοιπόν η ελεύθερη μουσική; Μία εξήγηση που άκουσα κάπου, κάποτε, τη συνόψιζε ως "τα πάντα εκτός από μέταλ". Λογικά θα εννοούν τζαζ, ρέγκε και φανκ αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Λατρεύουν πάντως καλλιτέχνες όπως οι locomondo ή ο Πάνος Μουζουράκης. Με τους πρώτους δεν έχω τίποτε, απλά δεν τους αντέχω γιατί δεν αντέχω τη ρέγκε, με τον δεύτερο εξοργίζομαι. Πραγματικά εξοργίζομαι. Όχι γιατί είναι άσχημος ή γιατί παίζει αστεία μουσική (που και τα 2 ισχύουν) αλλά γιατί ανήκει στην πνευματική χούντα αυτού του τόπου.
Τη χούντα που δεν μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τη λέξη έθνος (δεν είμαι καν δεξιός για όσους βιάζονται να κρεμάσουν ταμπέλες), που μας αναγκάζει να μαγευόμαστε με το ζόρι από την κουλτούρα του Ινδού που χέζει στο πεζοδρόμιο, που απειλεί να μας χαρακτηρίσει φασίστες εάν τολμήσουμε να ψελλίσουμε ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους λαθρομετανάστες και ότι δικαιώματα εκτός από τον δύστυχο μετανάστη έχει και ο δύστυχος κάτοικος του κέντρου της Αθήνας που δεν τολμάει να βγει από το σπίτι γιατί θα τον φάνε για 5 ευρώ.
Αλλά κάπου τώρα θα βγει ο Μουζουράκης να μας πει ότι γ***ει την 28η Οκτωβρίου (που τη βρήκες τόση μαγκιά ρε πιτσιφρίγκο;) και η Αλ Σαλέχ για να μας πει φασίστες.
Πάμε λοιπόν στο κυνήγι... Εκεί τα πράγματα είναι πολύ απλά γιατί δεν σηκώνουν ανάλυση. Τώρα που ο εναλλακτικός τουρισμός και η ύπαιθρος έγιναν της μόδας, τα ελληνικά βουνά έχουν την τιμητική τους μετά βέβαια από την απαραίτητη επίσκεψη στο κάμπινγκ. Πηγαίνοντας φέτος στον Όρλιακα για κυνήγι, συνάντησα μία επιγραφή σε τοίχο του χωριού Ζάκας.
"Κυνηγοί ανεπιθύμητοι - ουστ" έγραφε.
Δεν ξέρω ποιος πήρε σπρέυ και το έγραψε αλλά υποπτεύομαι ότι θα είναι κανένα ξεχωριστό τυπάκι σαν αυτούς που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι κυνηγοί γι αυτούς είναι η μάστιγα της υπαίθρου, οι απολίτιστοι ούνοι που δεν έλαβαν γενναία δόση κουλτούρας και παρέμειναν κυνηγοί. Δεν είχαν τουλάχιστον τη φώτιση να το ρίξουν στα ψάρεμα σύμφωνα με τους εναλλακτικούς μας ξερόλες. Το ψάρεμα "είναι cool, είναι άλλη φάση, είναι ηρεμία, είναι χάσιμο, είναι ευκαιρία για συζήτηση με τον εαυτό σου την ώρα που βλέπεις τον ήλιο να βασιλεύει, νιώθεις την τσιπούρα να τσιμπάει και ρουφάς μια τζούρα από το οικολογικό, αλβανικό σταφ που αγόρασες από τον γύφτο και μόλις έστριψες"...
Δεν έχω δύναμη να επιχειρηματολογήσω στην παραπάνω βλακεία αλλά εδώ θα ταίριαζε γάντι ένα "μπουστουδιόυλου ζαγαρ". Απολίτιστο, κάφρικο και καθόλου εναλλακτικό.
ΥΓ: Καλό μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου