Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Η ανατολή...


Το ξυπνητήρι, ο καφές, το τζάκι, το ραδιόφωνο, το χαρούμενο γάβγισμα των σκυλιών, η άφιξη των υπολοίπων, η καλημέρα στους γείτονες που επίσης ετοιμάζονται, ο χαβαλές, το βουνό, ο καθαρός αέρας,η ευλογία του να δεις τον ήλιο να ανατέλλει...Η ευλογία του να είσαι μέρος της φύσης μέσω του κυνηγιού!

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Το απρόβλεπτο και απότομο ξεπέταγμά της είναι ικανό να σε πείσει ότι δεν την είδες ποτέ!


Μια πολύ δύσκολη κυνηγετική χρονιά η φετινή (και όχι μόνο κυνηγετική), καθώς με τη νέα κυβέρνηση το κυνήγι απειλήθηκε με κατάργηση με ότι και αν συνεπάγεται αυτό. Όπως χαρακτηριστικά μου είχε πει ένας παλιός κυνηγός, με τους οποίους συναναστρέφομαι συχνά, "Εμείς τα χαζά θηράματα βαράμε... τα έξυπνα διαιωνίζουν το είδος !".
Δεν θα αναφερθώ άλλο όμως σε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα γιατί το κυνήγι είναι το καλύτερο αγχολυτικό που έχει "εφευρεθεί"...

Έτσι λοιπόν, αφήνοντας πίσω οποιαδήποτε σκέψη, ξεκίνησα για ένα κυνήγι μπεκάτσας στα μέσα του Φλεβάρη με το μονάκριβό μου επανιέλ μπρετόν. Ήταν μία δύσκολη κρύα και βροχερή μέρα χωρίς καθόλου πουλιά, το άκουσμα όμως και μόνο του σηκώματός της με οδήγησε σε αυτή την έξοδο. Έψαχνα για αρκετή ώρα σε πυκνά μέρη, κυρίως πουρνάρι,από τις ενδείξεις του σκύλου όμως, δεν υπήρχε πουθενά η παραμικρή μυρωδιά! Είχα πλέον απογοητευτεί και οι κινήσεις μου μέσα στο δάσος μετατράπηκαν από αθόρυβες σε άχαρες.
Οπότε εκεί που περπατούσα ενώ το σκυλί είχε μείνει πίσω, πηδάω μέσα σε ένα αυλάκι καταμεσής του δάσους και σηκώνετε μπροστά μου μια βελουδομάτα...
Μέσα στον πανικό μου, απ' τη μια προσπαθούσα να κατεβάσω το όπλο, απ' την άλλη να φωνάξω το σκυλί και ταυτόχρονα να δω προς τα πού πήγε το πουλί!
Κάθε μπεκατσοκυνηγός όμως ξέρει ότι αφερμάριστη μπεκάτσα, δεν είναι μπεκάτσα...
Έτσι με μια γλυκόπικρη αίσθηση κατευθύνθηκα προς τα' κει που πήγε η βασίλισσα του δάσους μήπως τη βρω. Ψάχνοντας για μισή ώρα σε μια ακτίνα 40 μέτρων από εκεί που ήλπιζα ότι είναι η μπεκάτσα, τίποτα δεν μου μαρτυρούσε ότι το πουλί ήταν εκεί και τόση ώρα κάνει κόλπα στο σκυλί ενώ εγώ δεν έχω καταλάβει τίποτα.
Ξαφνικά το κουδουνάκι σταματά να αντηχεί στις απέναντι πλαγιές. Τη μπλόκαρε...
Με την αδρεναλίνη να έχει φτάσει στα ύψη, ψάχνω να βρω το ιδανικό μέρος για να τη δω. Ταυτόχρονα τα μάτια και τα αφτιά μου πετάνε φωτιές για να μη μου ξεφύγει, καθώς το απρόβλεπτο και απότομο ξεπέταγμά της είναι ικανό να σε πείσει ότι δεν την είδες ποτέ!
Παρατηρώ το τιτίβισμα του καλογιάννου, τη νευρικότητα του κότσυφα, τα χιονισμένα βουνά που με περιβάλλουν, την ησυχία της φύσης, το ρυάκι που κυλάει ανάμεσα στα πόδια μου, τη beretta μου, ΤΑ ΠΑΝΤΑ...
Όλα αυτά μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και αμέσως ακούω το "τρομακτικό" σήκωμά της μπροστά από το σκυλί...επανέρχομαι στην πραγματικότητα και περιμένω από πού θα μου βγεί...
Περιμένω ακόμα λίγο... και τίποτα, "μου έφυγε απ' την άλλη" σκέφτηκα. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου σαν φάντασμα μέσα από μια μαύρη τρύπα των φυλλομάτων του δάσους. Αναιρώντας την προηγούμενη σκέψη, σκέφτηκα "τώρα την 'πάτησες' ".Έρχεται κατά πάνω μου χωρίς να με έχει καταλάβει καθόλου μετά από το υπέροχο κυνήγι που της έκανε η Τζίνα, μην αφήνοντάς της άλλα περιθώρια. Παραμένω ακίνητος μέχρι που πλησιάζει στα 15 μέτρα, όπου κοιτιόμαστε στα μάτια σαν να μου λέει "με καταφέρατε" ενώ έχω ανατριχιάσει από αυτή τη σπάνια συνάντηση η οποία μου δίνει την ιδέα ότι είμαι ο Άρχοντας του κόσμου...την αφήνω να περάσει και ακούγεται ένα μπάμ από τη beretta...

Έτσι είναι το κυνήγι. Γεμάτο ανάμεικτα και έντονα συναισθήματα, τα οποία πουθενά αλλού δε θα νιώσεις και ξεθάβονται από τα βάθη της ψυχής μας, μη γνωρίζοντας ότι υπάρχει και αυτή η πτυχή του εαυτού μας. Αλίμονο σε όσους δεν ένιωσαν κάτι τέτοιο και αναλώνονται σε άλλες κακές συνήθειες και καταχρήσεις.

Ας ελπίσουμε να μην έχουμε παρατράγουδα και με τη νέα κυνηγετική περίοδο γιατί το πλήγμα που θα προκαλέσουν δεν θα είναι μόνο σε έμας τους κυνηγούς, αλλά και εις βάρος της ίδιας της φύσης.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Είναι μόδα να είσαι αντικυνηγός !


Τα τελευταία χρόνια η ημιμάθεια έχει καταντήσει να κάνει τους περισσοτέρους να πιστεύουν ότι για να είσαι οικολόγος οφείλεις να είσαι και αντικυνηγός. Άρα με βάση τον παραπάνω συλλογισμό ο κυνηγός είναι αντιοικολόγος. Επομένως στο φτωχό μυαλό όσων ασπάζονται την παραπάνω πρόταση ο κυνηγός είναι εχθρός της φύσης!

Δυστυχώς η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι εξ' ημών σε τέτοιου είδους επιθέσεις εναντίον μας είναι ότι η (δεδομένη) βλακεία είναι ανίκητη. Και είναι όντως ανίκητος όποιος φέρει το όπλο της βλακείας στη σημερινή κοινωνία.

Εξετάζοντας το ποιοί ασπάζονται τα παραπάνω, θεωρώ ότι πρόκειται για ανθρώπους που ζουν μακρυά από τη φύση. Ξεκομμένοι εντελώς από τη λειτουργία του οικοσυστήματος, εγκλωβισμένοι σ' ένα τσιμεντένιο περιβάλλον, δείχνουν να έχουν σιγουρευτεί ότι όσοι κυνηγούν είναι απολίτιστοι, υπάνθρωποι της ζούγκλας και των χωριών, ξένοι εντελώς στον δικό τους πολιτισμένο τρόπο ζωής.

Είναι εξάλλου και ένα συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα, αυτό της οικολογίας και των κινημάτων που προσπαθεί εδώ και καιρό να μας πείσει ότι το κυνήγι είναι πληγή για το περιβάλλον.

Απαντώντας στα παραπάνω, μου φαίνεται κατ'αρχάς φυσιολογικό το να μην είναι σε όλους ευχάριστο ως ιδέα το να σκοτώνεις (ένα ζώο). Ήθελα να 'ξερα όμως αν αυτό αρκεί ώστε να υπάρχει τέτοιο μένος απέναντί μας. Θα δεχόμουν κάτι τέτοιο εάν όσοι μας απορρίπτουν λόγω της θανάτωσης ζώων είναι αυστηρά και απαρέγκλιτα φυτοφάγοι και ουδέποτε καταδέχτηκαν να φορέσουν ένδυμα που κατασκευάζεται από δέρμα ζώου. Τότε ναι, ας μας επιτεθούν. Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι απειροελάχιστες.

Το επιχείρημα "άλλο το να σκοτώνεις και άλλο το να σου το φέρνουν στο πιάτο" πάντως δεν σε καθιστά λιγότερο δολοφόνο. Πηγαίνετε και μια βόλτα σε κανένα σφαγείο να δείτε πως ουρλιάζει ένα αρνάκι του γάλακτος την ώρα που κάποιος απολίτιστος το σφάζει για να το φάτε εσείς οι της κουλτούρας.

Η άποψη ότι απειλείται η πανίδα από το (νόμιμο) κυνήγι έχει τόση βάση όσο και αυτή σύμφωνα με την οποία η αλεπού κινδυνεύει με εξαφάνιση (κι όμως το άκουσα και αυτό). Αν κάτι τέτοιο ίσχυε, μάλλον δεν θα είχαμε τίποτε να κυνηγήσουμε...σωστα; Το ίδιο το κυνήγι εξάλλου είναι ένας τρόπος διατήρησης της ισορροπίας στη φύση. Είτε ως δραστηριότητα (ναι η φύση προβλέπει από μόνη της ένας οργανισμός να γίνεται τροφή για κάποιον άλλο), είτε μέσω των κυνηγετικών συλλόγων που εντατικά φροντίζουν να εμπλουτίζουν την ελληνική πανίδα.

Και αν πρώτος κάποιος έχει άμεσο συμφέρον από ένα περιβάλλον που λειτουργεί υπό υγειείς συνθήκες, αυτός είναι ο κυνηγός.

Σε κάθε περίπτωση, εάν τα αποτελέσματα κάποιας έρευνας φανέρωναν ότι το οικοσύστημα "δεν αντέχει άλλο κυνήγι" πρώτοι οι κυνηγοί θα απέθεταν τον οπλισμό τους ώστε να επανέλθει η φύση.

Και μιας και θίξαμε τις έρευνες, έχει κανείς ιδέα πόσο χρηματοδοτούνται ορισμένες με αντικείμενο που φανερώνει εξ' αρχής τον δόλιο σκοπό τους; Αναφέρομαι σε έρευνες για είδη που ουδέποτε κίνησαν την υποψία ότι οδεύουν προς εξαφάνιση. Μήπως η "οικολογία" εκτός από μόδα είναι και επάγγελμα που μάλιστα πληρώνει καλά;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ εάν η ημιμάθεια του σύγχρονου αστικού πληθυσμού αποτελεί γερή βάση για οικονομικά οφέλη "οικολόγων" και πολιτική καριέρα κάποιων άλλων που εμφανίζονται ως οι σωτήρες της υπαίθρου;

Κίνδυνος για τη φύση δεν είναι το κυνήγι που ασκείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κίνδυνος είναι η βιομηχανία στην οποία όλοι έχουν υποταχθεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αλλά όταν πρόκειται για το κυνήγι, τότε θυμούνται το περιβάλλον.

Αν απόψεις σαν αυτή σας δημιουργούν εκνευρισμό και νιώθετε ότι θέλετε τσιγάρο, τουλάχιστον μην πάτε να τα αγοράσετε με το αυτοκίνητο (για το περιβάλλον που λέγαμε)...

Υγ: Οι αντικυνηγετικές απόψεις εκφράζονται κατά βάση επιθετικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί εμείς θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε πάντα με ευγένεια και αμυνόμενοι σαν να έχουμε άδικο.

Υγ2: Και τα ψάρια πεθαίνουν από ασφυξία. Αυτό φυσικά για όσους απεχθάνονται τους κυνηγούς αλλά εκτιμούν όσους ψαρεύουν και όχι για τους φίλους ψαράδες.