Τελευταίο κυνήγι της χρονιάς

Έφτασε το τελευταίο Σαβ/κο της φετινής κυνηγετικής περιόδου και ήδη νοσταλγούμε τα καλά κυνήγια της χρονιάς που πέρασαν και ταυτόχρονα "αγχωνόμαστε" για το πως θα περάσουν έξι μήνες μέχρι την έναρξη της επόμενης περιόδου...

Το σουκού αυτό δεν θα το έλεγα κατάλληλο για μπεκάτσα..... Οι μέρες της πέρασαν και ο καιρός είναι ζεστός. Οπότε "έτσι για την τουφεκιά", που λέει και ένας φίλος, πήγαμε για τσίχλες στους ελαιώνες.
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορείς να πείς για το κυνήγι της. Στην αρχή καμμιά ώρα περπατητό, όπου όσα σχέδια και να καταστρώσεις προκειμένου να τις στιμώξεις αποβαίνει μοιραίο, και μετά ακολουθεί το απολαυστικό καρτέρι της με τις θεαματικότερες τουφεκιές.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει, και η ώρα του περάσματος πλησιάζει......
Γύρω γύρω στα απέραντα δάση και βουνά επικρατεί απόλυτη σιγή.
Όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να "σκάσουν μύτη" στον ορίζοντα και να αρχίσει το πιστολίδι.....
Στο βάθος ακούγονται οι πρώτες τουφεκιές από άλλους κυνηγούς και "σφιγγόμαστε" κοιτάζοντας αριστερά δεξιά με μεγάλη ταχύτητα.....
Ξαφνικά εμφανίζεται το πρώτο κοπαδάκι, 2-3 πουλιά, περίπου στα εκατό μέτρα. Περιμένεις σκυφτός και ακίνητος μέχρι να μπεί στο πεδίο βολής.....Όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή, πετάγεσαι πάνω σαν ελατήριο και τα λοιπά εννοούνται.....

Έτσι κύλησε αυτό το Σαβ/κο, που ήταν ότι πρέπει για το κλείσιμο της χρονιάς αφού είχε αρκετά πουλιά και τα τουφέκια ήταν πολλά.
Απολογισμός: από τα περίπου 20 φυσίγγια που έριξε ο καθένας, βρεθήκαμε με 16 πουλιά στο χέρι και αρκετά πουλιά χαμένα μέσα στα βάτα.
Το αιώνιο πρόβλημα του "τσιχλά" και ό,τι πιο απογοητευτικό μπορεί να σου συμβεί στο κυνήγι!