Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής...

Αναφέρομαι κατά κύριο λόγο στους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων και στη ζωή που κάνουμε. Λίγες δεκαετίες πριν, η ύπαιθρος άρχισε να ερημώνει και όλοι οι νέοι άνθρωποι κίνησαν για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για να βρουν μία πιο άνετη και εύκολη ζωή.
Το φαινόμενο αυτό έλαβε τέτοιες διαστάσεις που τελικά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας κατοικεί σε 2 πόλεις. Στην Αθήνα βασικά και κάποιοι στη Θεσσαλονίκη.

Ισχυρίζονται πολλοί ότι η "αγροτική" ζωή είναι δύσκολη. Τώρα με την οικονομική κρίση, η φράση "θα πάω στο χωριό να βάλω 5 ντομάτες και να καλλιεργήσω ένα χωράφι" είναι στα πάνω της. Είναι αλήθεια όμως ότι το χωράφι έχει ζόρι. Και φυσικά όταν λέμε για αγροτική ζωή, δεν εννοούμε ζωή καφενείου και 3 Αλβανοί να κάνουν δουλειές στα χωράφια ενώ εμείς παράλληλα εισπράττουμε τις επιδοτήσεις. Αυτά έτσι και αλλιώς τελείωσαν. Η δουλειά στο χωράφι είναι πολλή, δύσκολη και επίπονη. Δουλειά που η δικιά μου γενιά δεν έμαθε να κάνει και δύσκολα θα μάθει.

Μέσα σε όλα, είναι αλήθεια ότι η ζωή στην πόλη είναι πιο εύκολη. Πέραν του ζητήματος της επιβίωσης σου παρέχει και τη δυνατότητα επιμόρφωσης, ψυχαγωγίας και γενικότερα δραστηριοτήτων που στο χωριό ή στην επαρχία γενικότερα είναι σπάνιες. Όλα αυτά, τον καιρό της εσωτερικής μετανάστευσης, ήρθαν με ένα περιτύλιγμα γκλαμουριάς και μεγαλείου. Το τραγούδησαν και οι Τρύπες, "ω είναι ωραία στον παράδεισο" λέγανε αναφερόμενοι στην Αθήνα.

Η υπερσυσσώρευση ανθρώπων σε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης σε συνδυασμό με τους έντονους ρυθμούς του σήμερα όμως, δημιούργησαν μια καθημερινότητα ανυπόφορη. Τρέξιμο, άγχος, τα γνωστά... Εμφανίστηκαν επιπλέον οι λεγόμενες "παθήσεις των πόλεων" τα αίτια των οποίων εντοπίζονται στα προηγούμενα και σε συνδυασμό με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα, κάνουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι κατασκευασμένος για να ζει με αυτόν τον τρόπο. Γραφείο, άγχος, κακή διατροφή, ύπνος και πάλι από την αρχή. Το σκαρί του ανθρώπου δεν τα αντέχει όλα αυτά. Η φύση δημιούργησε τον άνθρωπο για άλλου τύπου ζωή. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε γύρω μας κάθε μέρα. Πριν λίγες εβδομάδες έφυγε ένας γνωστός μου από έμφραγμα. 40 ετών μέσα στο άγχος...

Δυστυχώς όμως ακόμη και πολλοί που έχουν τάσεις φυγής, δείχνουν να είναι εγκλωβισμένοι σε ένα κοινωνικό/οικονομικό σύστημα μιας χώρας που σε αναγκάζει να ζεις σε μεγαλουπόλεις. Κάποτε οι πολιτικοί μιλούσαν για αποκέντρωση αλλά δυστυχώς εδώ είναι Ελλάδα και έχουμε ιερή υποχρέωση να βιάζουμε παρα φύσιν κάθε έννοια. Έτσι λοιπόν, αποκέντρωση βάφτισαν τη δημιουργία "ΤΕΙ ζαμπονοκοπτικής" στην επαρχία και τη λειτουργία στρατοπέδων σε κάθε άκυρο μέρος της χώρας. Τους εαυτούς μας να κοροϊδεύουμε εν ολίγοις και καμία πελατειακή ψήφο να παίρνουμε...

Στα πλαίσια αυτών των διαπιστώσεων για την ποιότητα ζωής των περισσοτέρων από εμάς, έρχεται η επίδραση που έχει στις ζωές μας το αγαπημένο μας σπορ, το κυνήγι. Αφού στην Ελλάδα του σήμερα είναι δύσκολη η επιστροφή στη φύση και στους πιο χαλαρούς ρυθμούς ζωής, τουλάχιστον ας αποκομίζουμε όσα περισσότερα μπορούμε από το κυνήγι. Είναι πραγματικά ευεργετική η επίδραση του τόσο στην ψυχική όσο και στη σωματική μας υγεία.

Ένα Σαββατοκύριακο στις κορυφές και στα λαγκάδια της Πίνδου αξίζει όσο 1000 αντικαταθλιπτικά.
Μια τζούρα καθαρού αέρα σε κάνει καλά από κάθε κρίση άγχους ή κόπωσης. Ένας ύπνος μετά από ένα εξαντλητικό κυνήγι σε ταξιδεύει καλύτερα από κάθε χημική ή φυσική ντόπα. Όταν έρχεται το βράδυ της Κυριακής και έχω επιστρέψει στη βάση μου, νιώθω να είμαι γεμάτος και πιο αισιόδοξος.
Αυτή είναι η μαγεία του κυνηγιού... να ανεβαίνεις πλαγιές, να κατεβαίνεις γκρεμούς, να λαχανιάζεις στο σήκωμα, αλλά στο τέλος να είσαι πιο ξεκούραστος από ποτέ!

Η νύχτα είναι άγρια, βρώμικη και τα σαββατόβραδα γεμάτα μπόμπες και σε πανάκριβες τιμές. Αξίζει να χαραμίσεις ένα Σαββατοκύριακο στην πόλη για χάρη μιας εξόρμησης. Μπορεί να μην έχει κορίτσια μεθυσμένα και έτοιμα, να μην έχει ζαλάδες και παραισθήσεις, έχει όμως υγεία, δύναμη και συγκίνηση.

Όταν χαράζει Σάββατο στις πόλεις βλέπουν αστεράκια από τα ποτά και τις καταχρήσεις. Στο κυνήγι βλέπουν τα αστέρια καθαρά και λαμπερά.
Σκεφτείτε το...

2 σχόλια:

achilleas είπε...

καλα τα ειπες δικε μου..ποιητικα θα ελεγα..
να ειμαστε καλα για να κυνηγαμε που κ που γιατι αυτες τις στιγμες θες με καποιον να τις μοιραζεσαι!!

kaliakouda είπε...

Καλησπερα απο την Συρα.

Βγαζω το καπελο και υποβαλω τα σεβη μου τοσο στον συγγραφεα και στο κειμενο, οσο και σε αυτα που πραγματευονται φιλε μου Σταυρο.

Ηρθε ο καιρος να αντιστραφουν οι οροι. Οι μεν χωριατες να γινουν ευλογιμενοι, αγνοι και τυχεροι ανθρωποι. Οταν μεχρι πριν λιγο ηταν αξεστοι, τραχης, βουνισιοι και απαιδευτοι. Τα δε παιδια της πολης, να βαρεθουν τα ντουζακια με τα αντικαταθληπτικα και να θυμηθουν και εκτιμησουν εκεινο το ποτιστικο στο χωριο του μπαμπα που, μεχρι χθες, δεν ηξεραν κατα που πεφτει!

Το κυνηγι ηταν, ειναι και θα ειναι συνυφασμενο με τις δραστηριοτητες της ελληνικης υπαιθρου οσο και αν δεν αρεσει σε καποιους.

Εγινε μαλιστα, ειδικα το τελευταιο διαστημα, ο ψυχικος μας συμβουλος. Το TAVOR, το VΑLIUM και η Βαλεριανα μας. Το δικο μας VIAGRA που, σε αλλη μορφη, καταπινουν αφειδως ολοι οι "ξεπεσμενοι" γιαπηδες των πολεων για να κανουν το "χρεος" τους.

Οσοι δεν γνωριζουν την ιστορια τους, ειναι υποχρεωμενοι να την ξαναζησουν. Το κυνηγι σε λιγο θα ξαναγινει βιοποριστικη δραση. Θα ξαναγινει αιτια που καποιων τα τσουκαλια θα μπουν στην φωτια.

Καλα κυνηγια.