Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Εκδρομή από Κ.Σ. Γρεβενών
















Το Σάββατο 4/6 στα Σκόπια (Μοναστήρι).
Τιμή: 15 ευρώ το άτομο.
Τηλέφωνο: 2462023696

Πληροφορίες για τον προορισμό εδώ



3 σχόλια:

achilleas είπε...

δε διοργανωνουν κανα κυνηγι προς τα εκει, ιουλιο - αυγουστο, για τρυγονια - λαγους κ οτι θελει ο καθενας, σε φιλικη τιμη να γουσταρουμε???? κανε καμμια προταση να δουμε κ λιγο κυνηγι στα ματια μας....
http://www.olympushunt.gr/

stavRos είπε...

Ναι εχουμε και τα μεσα τωρα χαχαχαχα

Ανώνυμος είπε...

Φυτοφάγος ανατόμος ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ότι οι άνθρωποι είναι παμφάγοι:
Ο φυτοφάγος John McArdle, Ph.D., ανατόμος και πριματοτολόγος (ασχολούμενος με τα πρωτεύοντα θηλαστικά), συνοψίζει την κατάσταση σαφώς
[“Οι άνθρωποι είναι παμφάγοι”, 1996, σ. 174]:
Οι άνθρωποι είναι κλασικά παραδείγματα παμφάγων σε όλα τα σχετικά ανατομικά χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει καμία βάση στην ανατομία ή τη φυσιολογία για την υπόθεση ότι οι άνθρωποι είναι προ-προσαρμοσμένοι στη χορτοφαγική διατροφή.
Αtherosclerosis is a disease only of herbivores – αρτηριοσκλήρυνση παθαίνουν μόνο τα φυτοφάγα: The American Journ al of Cardiology, 1990, vol. 66,896.

Μια σύντομη περίληψη ορισμένων από τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους παμφάγοι:
1. Το αρχείο των απολιθωμάτων οστών, υπολειμμάτων τροφής, κοπράνων κλπ.: Περίπου επί 13 εκατομμύρια χρόνια από την εμφάνισή τους οι άνθρωποι είναι παμφάγοι, κυρίως ζωικοφάγοι (faunivores), όπως δείχνει στη συνέχεια και η μη ανοχή τους στο πικρό, παρόμοια με των ζωικοφάγων ζώων, που αποκαλούνται λανθασμένα σαρκοφάγα, ενώ τρέφονται και με αυγά κλπ.
2. Συγκριτική ανατομία του ανθρώπινου εντέρου: Τα καλύτερα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία για τη μορφολογία του εντέρου, που αναλύθηκαν με δύο διαφορετικές στατιστικές προσεγγίσεις, δείχνουν προσαρμογές για τις οποίες η καλύτερη εξήγηση είναι η πρακτική τής ζωικοφαγίας. (Η ζωικοφαγία ως εξήγηση υποστηρίζεται επίσης από την αναζήτηση τροφής στις φυλές θηρευτών-τροφοσυλλεκτών). Περαιτέρω, η ανθρώπινη μορφολογία του εντέρου δεν είναι αυτό που αναμένεται για μια φυτοφαγική δίαιτα.
3. Συγκριτική Φυσιολογία (μεταβολισμός)
3α. Εντερικοί υποδοχείς για αιμικό σίδηρο (το 40% του σιδήρου στο κρέας, το συκώτι, τα πουλερικά και το ψάρι είναι αιμικός. Όλος ο σίδηρος στα δημητριακά και τα λαχανικά είναι μη αιμικός). Η ύπαρξη εντερικών υποδοχέων για τη συγκεκριμένη απορρόφηση του αιμικού σιδήρου αποτελεί ισχυρή απόδειξη της προσαρμογής στις ζωικές τροφές στη διατροφή, καθώς αιμικός σιδήρος βρίσκεται σε θρεπτικά σημαντικές ποσότητες μόνο στα ζωικά τρόφιμα (πανίδα).
3β. Η ανάγκη για τη βιταμίνη Β-12 στην ανθρώπινη διατροφή, καθώς και η έλλειψη αξιόπιστων (όλο το χρόνο), φυτικών πηγών δείχνουν εξελικτική προσαρμογή σε ζωικές τροφές στη διατροφή του ανθρώπου.
3γ. Οι φυτικές τροφές είναι φτωχές σε Απαραίτητα Λιπαρά Οξέα - EFA. Σε γενικές γραμμές, τα απαραίτητα λιπαρά οξέα στις φυτικές τροφές είναι σε κακή για τους ανθρώπους αναλογία (με εξαίρεση πολύ λίγα εξωτικά, ακριβά έλαια) και τα χαμηλά ποσοστά σύνθεσης της EPA, DHA, και άλλων λιπαρών οξέων μακράς αλύσου από πρόδρομες ουσίες των φυτών, αποτελούν ισχυρή ένδειξη της προσαρμογής μας στα τρόφιμα που περιλαμβάνουν προσχηματισμένα μακράς αλύσου λιπαρά οξέα, δηλαδή της πανίδας.
3δ. Ρυθμός σύνθεσης ταυρίνης. Το χαμηλό ποσοστό της σύνθεσης ταυρίνης σε ανθρώπους, σε σύγκριση με εκείνη στα φυτοφάγα ζώα, δείχνει ανθρώπινη προσαρμογή στις διατροφικές πηγές της ταυρίνης (από την πανίδα) στη διατροφή του ανθρώπου.
3ε. Αργή μετατροπή τής βήτα-καροτίνης. Το χαμηλότατο ποσοστό μετατροπής της βήτα-καροτίνης σε βιταμίνη Α, ιδίως σε σύγκριση με την τιμή μετατροπής στα φυτοφάγα ζώα, δείχνει την προσαρμογή στις διαιτητικές πηγές προσχηματισμένης βιταμίνης Α (δηλαδή, μιας διατροφής που περιλαμβάνει πανίδα).
3στ. Οι περισσότερες φυτικές τροφές είναι φτωχές σε ψευδάργυρο και σίδηρο. Ενώ τα δημητριακά που έχουν αυτά τα ανόργανα στοιχεία, περιέχουν πολλές ουσίες που εμποδίζουν την απορρόφηση μετάλλων. Αυτό υποδηλώνει ότι οι διατροφικές απαιτήσεις για σίδηρο και ψευδάργυρο ικανοποιούνται κυρίως από ζωικές τροφές κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης εξέλιξης.
3ζ. Η αίσθηση του πικρού στη γεύση ως διατροφικός δείκτης. Μια ανάλυση του εύρους τής πικρής γεύσης, σε σύγκριση με τα άλλα θηλαστικά, δείχνει ότι η ευαισθησία μας για την πικρή γεύση είναι ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ μικρότερη από τα παμφάγα, ΕΚΑΤΟ ΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ από τα φυτοφάγα και ανάλογα μικρή με αυτή των σαρκοφάγων.