Περί ασυρμάτων στο κυνήγι

Με την υπουργική απόφαση 414985/1985 και συγκεκριμένα στο άρθρο 7 παρ.1 εδάφιο ε' απαγορεύεται μεταξύ άλλων και η χρήση ασυρμάτων για συντονισμό δράσης κατά το κυνήγι.

Ο λόγος που γράφω το παρόν άρθρο έχει να κάνει με την ανακριβή ενημέρωση που συνάντησα στο διαδίκτυο κάνοντας μία έρευνα σχετικά με το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται ως προς τη χρήση ασυρμάτων γενικότερα. Πολλοί συνάδελφοι κυνηγοί έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι απαγορεύεται η κατοχή ασυρμάτου στο βουνό γενικά.

Κάτι που βέβαια δεν ισχύει καθότι η απαγόρευση έχει να κάνει με τον συντονισμό της δράσης των κυνηγών προς την επίτευξη του κυνηγετικού σκοπού και όχι με το αν έχει κανείς υπό την κατοχή του συσκευή ασύρματης επικοινωνίας.

Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι κάνουμε λόγο για τις συσκευές ασύρματης επικοινωνίας των οποίων η χρήση και κατοχή επιτρέπεται χωρίς έκδοση άδειας ραδιοερασιτέχνη ή ειδικότερης άδειας για εκπομπή σήματος σε συγκεκριμένες συχνότητες (περισσότερες πληροφορίες σχετικά μπορείτε να δείτε  στον ιστότοπο http://greekcb.blogspot.gr/)

Πίσω στο κυνήγι λοιπόν, σχετικά με τη διάταξη που ανέφερα ανωτέρω, τίθεται ζήτημα ερμηνείας. Η κατοχή ενός ασυρμάτου από κυνηγό σημαίνει ταυτόχρονα και χρήση της προς συντονισμό κυνηγετικής δράσης; Ασφαλώς και δεν πρέπει να ερμηνεύεται έτσι και σίγουρα θα ήταν λανθασμένη μία τέτοια απαγόρευση. Επιπλέον τίθεται ζήτημα αποδείξεως. Το γεγονός ότι κάποιος φέρει ασύρματη συσκευή επικοινωνίας μαζί του για οιονδήποτε λόγο, δε μπορεί να συνεπάγεται και χρήση αυτής προς συντονισμό του κυνηγιού. Υπό αυτή την έννοια εξάλλου, θα έπρεπε να θεωρείται και η κατοχή κινητού από κυνηγούς ποινικά κολάσιμη πράξη μιας και το κινητό τηλέφωνο μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως βοηθητικό μέσο άσκησης θήρας. Ιδίως δε αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είμαστε στο 1997 που μία κλήση κόστιζε μισό μηνιάτικο. Στις μέρες μας με τα άπειρα πακέτα επικοινωνίας που κυκλοφορούν, μπορεί εύκολα μια ομάδα κυνηγών να έχει όσα λεπτά ομιλίας θέλει ώστε να συνεννοείται.  Το 1985 βέβαια που θεσπίστηκε η συγκεκριμένη διάταξη, δεν υπήρχαν καν κινητά τηλέφωνα.

Τέλος, προς αξιολόγηση είναι το πνεύμα και η χρησιμότητα της διάταξης. Ενόψει των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι η εν λόγω διάταξη είναι εκτός εποχής, το ανθρώπινο είδος καλώς ή κακώς έχει καταστήσει την επικοινωνία αυτονόητο κτήμα του και μάλιστα σχεδόν κάτω από όλες τις συνθήκες. Στις εποχές που ζούμε είναι παράλογο να κατηγορείται κάποιος που φέρει ασύρματη συσκευή επικοινωνίας στο βουνό, την ώρα που με ένα κινητό τηλέφωνο μπορεί να μιλήσει, να λάβει γεωγραφικό στίγμα και να μεταδώσει εικόνα, ήχο και κάθε δυνατή πληροφορία σε όλη τη γη.

Αναρωτιέμαι τελικά κατά πόσο ο ασύρματος αποτελεί μέσο άσκησης θήρας και κατά πόσο είναι ηθικά ανεπίτρεπτο; Η μία άποψη υποστηρίζει ότι η χρήση ασυρμάτου αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέκκλιση από τον παραδοσιακό τρόπο άσκησης του κυνηγιού. Αν όμως κάτι τέτοιο το δεχτούμε ως σωστό, μήπως θα πρέπει να κυνηγάμε μόνο με δίχτυα και ακόντια; Αλλάζει τόσο πολύ τα δεδομένα η χρήση ασυρμάτου στο κυνήγι και είναι τόσο καθοριστικός παράγοντας; Μπορεί η έλλειψη επιδεξιότητας, η ανικανότητα κατάλληλης εκπαίδευσης του σκύλου να αντισταθμιστούν με τη χρήση ασυρμάτου;

Ασφαλώς όχι...