Τελευταίο κυνήγι της χρονιάς

Έφτασε το τελευταίο Σαβ/κο της φετινής κυνηγετικής περιόδου και ήδη νοσταλγούμε τα καλά κυνήγια της χρονιάς που πέρασαν και ταυτόχρονα "αγχωνόμαστε" για το πως θα περάσουν έξι μήνες μέχρι την έναρξη της επόμενης περιόδου...

Το σουκού αυτό δεν θα το έλεγα κατάλληλο για μπεκάτσα..... Οι μέρες της πέρασαν και ο καιρός είναι ζεστός. Οπότε "έτσι για την τουφεκιά", που λέει και ένας φίλος, πήγαμε για τσίχλες στους ελαιώνες.
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορείς να πείς για το κυνήγι της. Στην αρχή καμμιά ώρα περπατητό, όπου όσα σχέδια και να καταστρώσεις προκειμένου να τις στιμώξεις αποβαίνει μοιραίο, και μετά ακολουθεί το απολαυστικό καρτέρι της με τις θεαματικότερες τουφεκιές.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει, και η ώρα του περάσματος πλησιάζει......
Γύρω γύρω στα απέραντα δάση και βουνά επικρατεί απόλυτη σιγή.
Όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να "σκάσουν μύτη" στον ορίζοντα και να αρχίσει το πιστολίδι.....
Στο βάθος ακούγονται οι πρώτες τουφεκιές από άλλους κυνηγούς και "σφιγγόμαστε" κοιτάζοντας αριστερά δεξιά με μεγάλη ταχύτητα.....
Ξαφνικά εμφανίζεται το πρώτο κοπαδάκι, 2-3 πουλιά, περίπου στα εκατό μέτρα. Περιμένεις σκυφτός και ακίνητος μέχρι να μπεί στο πεδίο βολής.....Όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή, πετάγεσαι πάνω σαν ελατήριο και τα λοιπά εννοούνται.....

Έτσι κύλησε αυτό το Σαβ/κο, που ήταν ότι πρέπει για το κλείσιμο της χρονιάς αφού είχε αρκετά πουλιά και τα τουφέκια ήταν πολλά.
Απολογισμός: από τα περίπου 20 φυσίγγια που έριξε ο καθένας, βρεθήκαμε με 16 πουλιά στο χέρι και αρκετά πουλιά χαμένα μέσα στα βάτα.
Το αιώνιο πρόβλημα του "τσιχλά" και ό,τι πιο απογοητευτικό μπορεί να σου συμβεί στο κυνήγι!

Προστασία βιοποικιλότητας ή βιομηχανία παραγωγής περιβαλλοντικών μελετών;

Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
www.orion.net.gr orion@orion.net.gr
Αθήνα, 15/2/2011
Προς:
- Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ.Φίλιππο Πετσάλνικο
- Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Κοινοποίηση:
- Υπουργό ΠΕΚΑ, κ.Τίνα Μπιρμπίλη
- Μέσα μαζικής ενημέρωσης
- Κυνηγετικές κλπ οργανώσεις
- Κυνηγ.περιοδικά και ιστοσελίδες
- Επαγγελματίες του κυνηγ.χώρου
- Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα

Θέμα: Προστασία βιοποικιλότητας ή βιομηχανία παραγωγής περιβαλλοντικών μελετών;

Αξιότιμοι κύριοι/κυρίες,

Η ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), στον ενάμιση χρόνο που πέρασε από την ίδρυσή του, συνεργάστηκε σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα με μία συγκεκριμένη «ομάδα» περιβαλλοντικών Μή Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στις νομοπαρασκευαστικές διαδικασίες που έλαβαν χώρα στο διάστημα αυτό. Παράλληλα, απαξίωσε συστηματικά την καθ' ύλη αρμόδια Δασική Υπηρεσία, τα σχετικά Πανεπιστημιακά και Ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας, αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις που δεν ανήκουν στην παραπάνω «ομάδα» και τους εκάστοτε φορείς και ιδιώτες που σχετίζονται ή επηρεάζονται άμεσα από τις διατάξεις των νομοθετημάτων.

Σε δύο από τα σημαντικότερα σχέδια νόμου που κατέθεσε μέχρι σήμερα το ΥΠΕΚΑ, αυτό για το πράσινο ταμείο (έχει ψηφιστεί) και αυτό για τη βιοποικιλότητα (υπό ψήφιση) δεν υπάρχει καμία αναφορά στους παραπάνω φορείς. Αντίθετα, προβλέπονται ρητά θέσεις και αξιώματα για μέλη περιβαλλοντικών ΜΚΟ οι οποίες, όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, δεν ελέγχονται θεσμικά και δεν είναι γνωστά τα στοιχεία από τη δράση τους τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οργανώσεις αυτές, επιδοτούνται από την ΕΕ και από εθνικούς πόρους με ιδιαίτερα μεγάλα κονδύλια για την υλοποίηση μελετών και προγραμμάτων αμφίβολης επιστημονικής αξίας.

Οι συγκεκριμένες οργανώσεις προτείνουν το χαρακτηρισμό ολοένα και περισσότερων περιοχών ως «προστατευόμενων» χωρίς στην ουσία να υπάρχει η δυνατότητα αξιολόγησης αυτών των προτάσεων από πλευράς ΥΠΕΚΑ λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού. Παρά τη διαπιστωμένη έλλειψη ειδικών επιστημόνων όμως, το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δεν δίστασε να υιοθετήσει με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση τον κατάλογο με τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας που πρότειναν στελέχη της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, αυξάνοντας έτσι την έκταση του δικτύου Natura στο πρωτοφανές για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό του 30% της Ελληνικής γης.

Στη συνέχεια, κατοχύρωσε νομοθετικά την εκπόνηση διάφορων «μελετών» ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση σχεδόν κάθε ανθρώπινης παρέμβασης στις «προστατευόμενες περιοχές». Μέσα από αυτές τις μελέτες εισρέουν προφανώς σημαντικά κονδύλια στα ταμεία των γνωστών ΜΚΟ. Αυτό αποδεικνύεται με την προσφάτως (11/2010) κατατεθείσα Κοινή Υπουργική Απόφαση με τίτλο «Καθορισμός Μέτρων Ειδικής Προστασίας, Διατήρησης και Αποκατάστασης των Ειδών και των Ενδιαιτημάτων/Οικοτόπων της Αγριας Ορνιθοπανίδας στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ)» όπου διαβάζουμε:

Το περιεχόμενο και οι προδιαγραφές της «Προκαταρκτικής Ορνιθολογικής Μελέτης (ΠΟΜ)», της «Ειδικής Ορνιθολογικής Μελέτης (ΕΟΜ)» και της «Ορνιθολογικής Έκθεσης (ΟΕ)», περιγράφονται στο Παράρτημα ΙΙ. Οι εν λόγω ορνιθολογικές μελέτες προσαρτώνται και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των προβλεπόμενων στις σχετικές διατάξεις της υπ. Αριθ. 11014/703/2003 ΚΥΑ, Προμελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Π.Ε.Ε.), Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) και Περιβαλλοντικών Εκθέσεων (Π.Ε.), που απαιτούνται για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων των αιτούμενων έργων ή δραστηριοτήτων. Με απόφαση Υπουργού ΠΕΚΑ είναι δυνατόν να συμπληρώνονται και να εξειδικεύονται το περιεχόμενο και οι προδιαγραφές των αναφερόμενων στο Παράρτημα ΙΙ της παρούσης ορνιθολογικών μελετών.

Τα παραπάνω είναι προφανές πως οφείλονται στη «δράση» της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και τις πιέσεις τις οποίες ασκεί στο Υπουργείο ως ο μοναδικός φορέας που (φαινομενικά τουλάχιστον) ασχολείται με τα πουλιά στην Ελλάδα. Αυτές οι πιέσεις, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στα σχετικά δελτία τύπου στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης, φτάνουν σε επίπεδο απειλών για προσφυγές στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια αλλά και σε ύβρεις κατά των Ελλήνων Βουλευτών σε περίπτωση που δε «συνταχθούν» με τις προτάσεις της. Τη διαπίστωση αυτή βασίζουμε στο γεγονός πως δεν προβλέπεται στα νομοσχέδια του ΥΠΕΚΑ η εκπόνηση μελετών για άλλες κατηγορίες της άγριας πανίδας πλην αυτής των πτηνών. Η προστασία δηλαδή των θηλαστικών, των ερπετών, των αμφιβίων κλπ, δεν θεωρείται ισότιμη με αυτήν των πτηνών, παρά το γεγονός πως στις παραπάνω κατηγορίες ζώων περιλαμβάνονται πλήθος σπάνιων και απειλούμενων ειδών. Πρόκειται για ένα πρωτοφανή «ρατσισμό» που κατοχυρώνεται θεσμικά από το ΥΠΕΚΑ σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της άγριας πανίδας στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας.

Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως υπό αυτές τις συνθήκες, οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν να χαρακτηριστεί το σύνολο της χερσαίας και υδάτινης έκτασης της χώρας ως προστατευόμενης. Αυτό θα έδινε στα στελέχη τους (ενεργά και ανεξαρτητοποιημένα, κοινοπραξίες κλπ) τη δυνατότητα να εκπονούν συστηματικά μελέτες και προγράμματα αγνώστου - αμφιβόλου ποιότητας τα οποία δεν συνδέονται απαραίτητα με την προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Τα παραπάνω διαμορφώνουν το πλαίσιο για την «απρόσκοπτη ανάπτυξη» της εγχώριας «βιομηχανίας εκπόνησης περιβαλλοντικών μελετών» σε πλήρη αντίθεση με τα όσα χαρακτηριστικά δήλωσε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011 στη Βουλή ο Πρωθυπουργός κ.Γ.Παπανδρέου:

"Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον."

Είναι προφανές το γεγονός πως η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ εκφράζει ακριβώς αυτό που αναφέρει ο Πρωθυπουργός ως αρνητική πρωτιά της Ελλάδας. Δίνει δηλαδή ιδιαίτερη βαρύτητα στον χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια χαρακτηρισμό προστατευόμενων περιοχών και στη θεσμική κατοχύρωση της εκπόνησης διάφορων «περιβαλλοντικών μελετών». Δε συμβαίνει το ίδιο και σε ότι έχει να κάνει με αρκετούς τομείς που θεωρούνται θεμελιώδεις για την προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος, όπως είναι:

Η εξασφάλιση πόρων και η σύσταση ειδικού επιστημονικού φορέα για την άμεση έναρξη συστηματικής και διαρκούς καταγραφής και παρακολούθησης των διαφόρων ειδών χλωρίδας και πανίδας και των ενδιαιτημάτων τους.
Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της παραπάνω καταγραφής σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και η σύνταξη επικαιροποιημένων καταλόγων με τα είδη προτεραιότητας ανά κατηγορία.
Η συσχέτιση των παραπάνω αποτελεσμάτων με την υφιστάμενη κατάσταση στο επίπεδο της προστασίας και διαχείρισης.
Η αναθεώρηση του δικτύου των προστατευόμενων περιοχών με κατάργηση όσων δεν πληρούν πλέον τους σκοπούς ίδρυσης και λειτουργίας τους και η θέσπιση νέων εκεί που κρίνεται απαραίτητο. Μόνο έτσι θα είναι ρεαλιστική, αποδοτική και λιγότερο σπάταλη η λήψη και εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων.
Ο επιστημονικά τεκμηριωμένος προσδιορισμός των απειλών που υφίστανται τα είδη προτεραιότητας και τα φυσικά ενδιαιτήματά τους.
Ο επιστημονικά τεκμηριωμένος προσδιορισμός των ενδεδειγμένων μέτρων προστασίας που πρέπει να ληφθούν για τον περιορισμό της επίδρασης των παραπάνω απειλών.
Ο διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες και τους διάφορους χρήστες που ενδέχεται να επηρεάζονται από την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων και η εξασφάλιση των πόρων που απαιτούνται για τα αντισταθμιστικά οφέλη, όπου αυτά κριθούν απαραίτητα.
Η εξασφάλιση πόρων για την εφαρμογή και την παρακολούθηση - επόπτευση της αποτελεσματικότητας των διαχειριστικών μέτρων, αλλά και για τη φύλαξη των προστατευόμενων περιοχών η οποία σήμερα είναι ανύπαρκτη από θεσμικής πλευράς.
Η αξιοποίηση, σε επίπεδο συνεργασίας, όλων των φορέων, θεσμικών (Υπουργεία) και μη, που σχετίζονται ή επηρεάζονται άμεσα από τα διαχειριστικά μέτρα για τη μέγιστη δυνατή επιτυχία της εφαρμογής τους.
Τα παραπάνω θεωρούμε πως θα έπρεπε να αποτελούν τη βάση σε κάθε διάλογο σχετικά με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα. Αντίθετα, το όριο αρτιότητας για δόμηση αναδείχτηκε σε σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο στη διαδικασία αξιολόγησής του. Η μετατόπιση του κέντρου βάρους στο σχετικό διάλογο, από την προστασία της βιοποικιλότητας στην αρτιότητα των οικοπέδων, εκτιμούμε πως οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία εξειδικευμένου προσωπικού στο Υπουργείο και την απαξίωση των αρμόδιων υπηρεσιών που θα μεριμνούσαν τόσο για την προστασία της φύσης όσο και για τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σ' αυτή. Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ αντίθετα, που αποτελούν τους κύριους εισηγητές στα νομοσχέδια του ΥΠΕΚΑ (μέσα από τις «περίφημες» ομάδες εργασίας που συστήνονται με εντολή αποκλειστικά της κας Μπιρμπίλη όπως προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα), αντιλαμβάνονται την προστασία της φύσης ως απομόνωσή της από τον άνθρωπο, και δεν δίνουν σημασία στην αρχή της αναλογικότητας και στα αντισταθμιστικά οφέλη που πρέπει να έχει κάθε περιοριστική διάταξη. Πρόκειται προφανώς για μια προσέγγιση αντιεπιστημονική αλλά και ανεφάρμοστη στην πράξη.

Στο κοινό δελτίο τύπου που εξέδωσε σχετικά η ομάδα περιβαλλοντικών ΜΚΟ (που είχε εισηγηθεί από τον Οκτώβριο του 2009 το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα) γίνεται λόγος για «ιστορική ντροπή» των Βουλευτών σε περίπτωση που δεν ψηφίσουν την πρόταση για απαγόρευση δόμησης σε οικόπεδα έκτασης μικρότερης των 10 στρεμμάτων εντός περιοχών Natura. Για το ότι δεν προβλέπονται αποζημιώσεις για τους μικροϊδιοκτήτες γης, ή για τις «ύποπτες» μεθόδους με τις οποίες χαρακτηρίστηκε το 30% της Ελληνικής γης ως «προστατευόμενη» μετά από αδιαφανείς σε μερικές περιπτώσεις αναθέσεις «μελετών» στα στελέχη τους, δεν έχουν να δηλώσουν κάτι.

Θεωρούμε πως η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, πριν φέρει διορθωμένο στην ολομέλεια της Βουλής το σ/ν για τη βιοποικιλότητα, οφείλει:

Να προβεί σε προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού που θα είναι σε θέση να αξιολογεί τις προτάσεις των οικολογικών οργανώσεων αλλά και να εξασφαλίζει τα δικαιώματα και τη συναίνεση των πολιτών που επηρεάζονται άμεσα από αυτές.
Να εξασφαλίσει πρώτα την αποζημίωση στο ακέραιο των ιδιοκτητών γης εντός περιοχών Natura των οποίων η περιουσία θα υποβαθμιστεί από τις αλλαγές σχετικά με τη δυνατότητα δόμησης.
Να αναθεωρήσει και επικαιροποιήσει το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών της χώρας με βάση τις πραγματικές ανάγκες προστασίας και τις επιταγές της επιστήμης (και όχι τις προσταγές του οικολογικού λόμπι).
Να προχωρήσει στους απαραίτητους περιορισμούς για την εκτός σχεδίου δόμηση στις προστατευόμενες περιοχές έχοντας εξασφαλίσει με τις δύο παραπάνω ενέργειες την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση.

Τι άλλο θα δούμε????

Ο πρόλογος του Tom Dempsey στην έκδοση για την ΠΙΝΔΟ

Από: Γρεβενά-Πίνδος

Tom Dempsey

International and National Geographic magazine Photographer

Seatle, USA

Από την κορυφή του όρους Σμόλικα στα βάθη της χαράδρας του Βίκου, τα βουνά της Πίνδου αποτελούν παράδειγμα ενός, παγκοσμίου φήμης, θησαυρού φυσικής ομορφιάς.

Τα βουνά της Βόρειας Πίνδου με σαγήνευσαν για πρώτη φορά το Μάιο του 2001. Για να ενθαρρύνω την προστασία του πολύτιμου οικοσυστήματος της Πίνδου και την ιστορική κληρονομιά του, έχω δώσει πολλές φωτογραφίες στον Αλέξανδρο Τζιόλα για δημοσίευση σε αυτό το βιβλίο.
Σχετικά λίγοι είναι οι ξένοι που έχουν ανακαλύψει, πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να εξερευνήσει τα άγρια βουνά της Πίνδου με αυτοκίνητο, λεωφορείο ή πεζός.
Μείνετε σε γοητευτικά παραδοσιακά πέτρινα χωριά, όπως ο Βίκος και το Μικρό Πάπιγκο, που βρίσκονται κάτω από εντυπωσιακούς γκρεμούς με ασβεστολιθικά πετρώματα. Εξερευνήστε τη φοβερή χαράδρα του Βίκου, το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο σε αναλογία με το πλάτος του. Θαυμάστε τα πολλά χαριτωμένα τοξωτά ιστορικά πέτρινα γεφύρια, που συνδέουν τα χωριά στο Ζαγόρι.
Σε όλα τα βουνά, αναπτύσσονται σε εκπληκτική ποικιλία αγριολούλουδα όπως ο νάρκισσος, οι μαργαρίτες, οι ορχιδέες και οι παπαρούνες. Κατά την επίσκεψή μου την άνοιξη, τεράστια λιβάδια από υπέροχα μοβ άνθη κρόκου απλώνονται σαν ένα μαγικό χαλί σε όλη την οροσειρά της Τύμφης, σε ένα οροπέδιο δικτυωμένο με γραφικά μονοπάτια πεζοπορίας και καταφύγια.
Οι πιο ευχάριστοι μήνες για πεζοπορία στα βουνά της Πίνδου είναι ο Μάιος, ο Ιούνιος, ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος. Οι Έλληνες, γεμίζουν γρήγορα τα καταλύματα του Ζαγορίου για δύο εβδομάδες στα μέσα Αυγούστου, την πιο δημοφιλή, αλλά πιο ζεστή εποχή. Οι μήνες από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο φέρνουν κρύο και χιονοπτώσεις. Ο όγκος του χιονιού δημιουργείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη λιώνει για να γεμίσει ξανά ρυάκια και ποτάμια.
Με χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού, μακριά από τις δημοφιλείς κλασσικές ελληνικές τουριστικές διαδρομές, τα Ζαγόρια έχουν μια αξέχαστη αύρα και είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στην Ευρώπη. Για τους επισκέπτες που δεν μιλούν ελληνικά, η μελέτη της γλώσσας και της φρασεολογίας πριν από την επίσκεψη τους στην Ελλάδα βελτιώνει το ταξίδι – διαβάζουν καλύτερα τις πινακίδες και τους χάρτες και μιλούν με τους κατοίκους της περιοχής.
Ευχαριστώ τη Robinson Expeditions (www.robinson.gr) στα Ιωάννινα που καθοδήγησαν τη μικρή ομάδα φίλων μας σε ένα φανταστικό ταξίδι πεζοπορίας μέσω των βουνών της Βόρειας Πίνδου, διανυκτερεύοντας σε γραφικές πανσιόν και ξενοδοχεία στο βουνό. Η Robinson Expeditions πραγματοποιεί τις περιηγήσεις της με μεγάλο σεβασμό για τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά.
Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των αρχαίων άγριων εδαφών της Ευρώπης άλλαξαν ριζικά μορφή εξαιτίας της ανθρώπινης χρήσης, βαθιά δάση στην Οροσειρά της Πίνδου φιλοξενούν ακόμη λύκους, τσακάλια, και αρκούδες. Τα φυσικά εμπόδια του βουνού βοήθησαν στην απομόνωση και προστασία του οικοσυστήματος της Πίνδου και των χωριών, δημιουργώντας ένα μοναδικό περιβάλλον που γοητεύει τους επισκέπτες. Καθώς τα βουνά της Πίνδου προσελκύουν αναπόφευκτα όλο και περισσότερους επισκέπτες, που επιθυμούν να «δραπετεύσουν» από τη συμφόρηση των αστικών κέντρων, η τουριστική βιομηχανία θα πρέπει να εφαρμόσει συγκεκριμένα πρότυπα για τη διατήρηση του οικοτουρισμού ώστε να προστατευτούν τα μοναδικά φυσικά και ιστορικά θαύματα.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, τα δάση της Πίνδου έχουν απειληθεί από τα έργα οδοποιίας, τα λατομεία, την αποψίλωση δασών, την υπερβολική βόσκιση, τη γεωργία, την υπερβολική συγκομιδή των φυτών, και πιο πρόσφατα, από τον ορεινό τουρισμό και την ανάπτυξη των χιονοδρομικών θέρετρων. Ο «θάνατος από χίλια κομμάτια» μπορεί να καταστρέψει γρήγορα τη μεγάλη βιοποικιλότητα εδώ, όπως έγινε και σε άλλα μέρη του κόσμου :
Ένα ισχυρό ένστικτο για τα ταξίδια οδήγησε τις ανθρώπινες φυλές στο να περιπλανηθούν μακριά από το αφρικανικό σπίτι τους. Γενετικοί επιστήμονες μελετώντας το DNA επιβεβαιώνουν ότι οι πρόγονοι όλων των ανθρώπων άφησαν την Αφρική και γρήγορα εγκαταστάθηκαν στις μακρινές γωνιές της γης, μέσα στα μόλις τελευταία 60.000 χρόνια, ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα στην ιστορία της ζωής. Παρά την επιστημονική και πολιτιστική πρόοδο, οι κοινωνίες εξακολουθούν να αγωνίζονται για την ειρήνη. Τα φυλετικά μας ένστικτα δεν έχουν αλλάξει. Αναγνωρίζουμε, δενόμαστε και συνεργαζόμαστε μέσα στην ίδια ομάδα ή το έθνος μας, αλλά ενστικτωδώς ανταγωνιζόμαστε με τους ξένους, μερικές φορές βίαια. Είναι η φώτιση δυνατή, μέσω ενός εμπορίου αμοιβαίας εξάρτησης και ενός διεθνούς ταξιδιού γεμάτο σεβασμό;
Οι κοινωνικές συγκρούσεις δεν έχουν επιβραδύνει την ανθρώπινη επέκταση. Στις μέρες μας θερίζουμε τους πόρους της γης τόσο αποτελεσματικά, ώστε να κινδυνεύουν με εξαφάνιση άλλα είδη, σε τέτοιο ποσοστό που δεν έχουμε δει από το τέλος των δεινοσαύρων, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Τώρα, επτά δισεκατομμύρια ανθρώπων φέρνουν τα οικοσυστήματα της γης σε οριακό σημείο και συναγωνίζονται τη δύναμη των σεισμών, των ηφαιστείων και των τυφώνων μαζί!
Σήμερα, η ανθρώπινη αναπαραγωγή έχει αλλάξει το 40% του εδάφους της γης μέσω της βοσκής των ζώων, την εκκαθάριση, τη φύτευση, τις πλακοστρώσεις και την οικοδόμηση. Το μισό του συνόλου των δασών που υπήρχαν πριν από 8.000 χρόνια έχει αντικατασταθεί από φάρμες, αγροκτήματα για βοσκή, φάρμες με δενδροφυτείες ενός μόνο είδους, ή κατεστραμμένη γη. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, οι αγρότες αντικατέστησαν τα ντόπια δάση κέδρων με απέραντους ελαιώνες στις ορεινές περιοχές, προκαλώντας μια περιβαλλοντική καταστροφή σε μια περίοδο 6.000 ετών: η επιφάνεια του εδάφους παρασύρθηκε, δημιουργώντας ένα ξηρό, βραχώδες τοπίο, που είναι ορατό σε ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Το νησί της Κρήτης στο παρελθόν ήταν κατά το 90% δάση, ενώ τώρα είναι μόνο το 17%.
Στις μέρες μας, μόνο το 12% της επιφάνειας της γης είναι υπό κυβερνητική προστασία, και λιγότερο από το 1% των ωκεανών είναι προστατευόμενο. Στα νερά της γης, το 70% των μεγαλύτερων εμπορικών αποθεμάτων σε ψάρια έχει εξαντληθεί, το έχουν υπερεκμεταλλευτεί ή το έχουν εκμεταλλευτεί πέρα από τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση. Τα «αέρια του θερμοκηπίου» που δημιουργήθηκαν από την ανθρώπινη βιομηχανία και γεωργία και εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη ζεσταίνουν όλο και πιο γρήγορα το κλίμα της γης, πιέζοντας ακόμα περισσότερο τα φυσικά και ανθρώπινα συστήματα.
Οι άνθρωποι στις μέρες μας κυριαρχούν δυναμικά σε όλα τα άλλα είδη. Τα οικοσυστήματα δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν το αδιάκοπο ρυθμό της μόλυνσης μας και συλλογή των πόρων. Πρέπει να δράσουμε τώρα για να «αναστήσουμε» το εύθραυστο περιβάλλον της γης, ώστε να αφήσουμε στα παιδιά μας έναν κόσμο με επαρκή υπολείμματα φυσικής ομορφιάς, όπου θα μπορούν να ξεφεύγουν από τα αυξανόμενα αστικά άγχη.
Η ελπίδα για τη βιώσιμη ζωή προέρχεται από τους περιβαλλοντικούς ηγέτες όπως η Νέα Ζηλανδία, η Ελβετία, η Νορβηγία και η Γερμανία, όπου οι κυβερνητικές πολιτικές προωθούν την ανακύκλωση, την εξοικονόμηση ενέργειας και τον έλεγχο της μόλυνσης. Σχεδόν το 30% της γης της Νέας Ζηλανδίας είναι δημόσιας ιδιοκτησίας και υπάρχει κάποιος βαθμός προστασίας.
Η τοπική δράση και η νομοθεσία από εκείνους τους Έλληνες, που αγαπούν την κληρονομιά τους, μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία των φυσικών και ιστορικών θαυμάτων της όμορφης οροσειράς της Πίνδου.
Σεπτέμβριος 2010,
Tom Dempsey (διεθνής φωτογράφος),
Seattle, Washington, USA.
Contact: http://www.photoseek.com/
Email: tom@photoseek.com
H ξενόγλωσση έκδοση βρίσκεται εδώ (In English) : http://www.scribd.com/doc/47621533/Tom-Dempsey-Preface