Κεφάλαιο: Λαθροθηρεία

Παιδιά, όλοι  όσοι πραγματικά αγαπάμε το κυνήγι, πράγμα που σημαίνει ότι πρώτα αγαπάμε και θαυμάζουμε τη φύση και τα δημιουργήματά της και ύστερα το κυνήγι, προσπαθούμε με τα λεγόμενά μας να περιορίσουμε και να αποτρέψουμε τη λαθροθηρεία και να "βάλουμε" μυαλό σε όσους κάνουν κάτι τέτοιο, διά της λογικής και της ανθρωπιάς.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι σιγά σιγά, αντιλαμβάνομαι ότι αυτά δεν αρκούν. Ποιός κυνηγός από εμάς που έχει συναντήσει λαθροθήρα (και μη πείτε ότι δεν έχετε συναντήσει) τηλεφώνησε στη θηροφυλακή? Θα έλεγα ελάχιστοι, γιατί αν δεν ήταν ελάχιστοι το πρόβλημα θα είχε σταματήσει να υπάρχει.

Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να πράξουμε.......

• Κάθε φορά που φεύγουμε απ' το βραδυνό καρτέρι τσίχλας και βλέπουμε τον άλλον να πηγαίνει στον κυνηγότοπο, προφανώς για το παράνομο και άνανδρο καρτέρι της μπεκάτσας, τηλεφωνάκι στη θηροφυλακή.......
• Κάθε φορά που ακούμε για γενοκτονίες περαστικών ορτυκιών στα πιο απίθανα μέρη με χρήση κραχτών (κασσετόφωνο), τηλεφωνάκι.........
• Κάθε φορά που βλέπουμε φώτα αυτοκινήτου νυχτιάτικα στα βουνά ή οπουδήποτε αλλού υποψιαζόμαστε ότι κυνηγάνε λαγό παράνομα τη νύχτα, τηλεφωνάκι.........
• Κάθε φορά που ακούμε στους κάμπους ή στους βάλτους μαύρα μεσάνυχτα να γίνεται πόλεμος από ντουφέκια με στόχο τα άτυχα παπιά που ψάχνουν τροφή......και όταν λέω πόλεμος κυριολεκτώ.......ξέρετε...τηλεφωνάκι.........

Θεωρώ περιττό να αναφερθώ σε αυτούς που δεν έχουν καν άδεια και δεν γνωρίζουν τι επιτρέπεται και τι όχι....

Αφορμή για όλα τα παραπάνω, εκτός από αυτά που έχω δει με τα μάτια μου και έχω ακούσει από άλλους, είναι ένα Γεράκι. Ένας πετρίτης.

Ο οποίος κάποτε ήταν κατακτητής των ουρανών........

........και κατάντησε έτσι, παλεύοντας να επιζήσει....

                                               (οι τελίτσες είναι σκάγια από λαθροθήρα)

Το χειρότερο φυσικά της όλης υπόθεσης είναι η καταστροφή της πανίδας, δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Για τα μάτια των πολλών, λόγω έλλειψης ενημέρωσης αλλά και μη ενδιαφέροντος για ενημέρωση, οι κυνηγοί είναι όλοι σε ένα τσουβάλι, που βγαίνουν στα βουνά και στα δάση και σκοτώνουν ότι υπάρχει.

Οπότε μετά θα κληθούμε, όπως τη χρονιά που μας πέρασε, να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες και ότι ο πραγματικός κυνηγός είναι λάτρης και προστάτης της φύσης, με ένα τρόπο σαν να χρωστάμε, απολογούμενοι για τις πράξεις κάποιων οι οποίες χαρακτηρίζουν όλους μας. 

Θεωρώντας δεδομένο ότι όλοι ξέρουμε, πως κανείς δεν θα κάνει κάτι για εμάς τους κυνηγούς εκτός από τους εαυτούς μας, όποιος αισθάνεται ντροπή να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με τους λαθροθήρες, οφείλει να τους καταγγείλει.....

Εαν κάποιος διαφωνεί ή έχει να προτείνει κάτι καλύτερο ας το πεί.

Αποτυχημένη επιλογή...

Ξεκινήσαμε που λέτε για ένα λαγοκυνήγι με τον καιρό να είναι κατάλληλος έως άριστος. Η εμπειρία όμως είναι κάτι που κερδίζεται μόνο με τον χρόνο και όχι με ένα κλικ. Επειδή κανείς μας δεν είναι μπαρουτοκαπνισμένος στο κυνήγι του λαγού (και επειδή κυνηγάμε τις προβλεπόμενες ημέρες και όχι όλη την εβδομάδα), αντί να εκμεταλλευτούμε τον υπέροχο καιρό, πήγαμε "να λύσουμε τις διαφορές μας" με έναν θηριώδη λαγό που πριν καιρό μας είχε κάνει ρόμπα.

Έλα όμως που δεν σκεφτήκαμε ότι στο φύλλο το σκυλί δεν γίνεται να ιχνηλατήσει. Περνάει δηλαδή ο λαγός, αφήνει ντορό, αλλά μετά περνάει και το σκυλί, το φύλλο ανακατεύεται και φυσικά τα ίχνη χάνονται.

Στο καθαρό τα σκυλιά τον πήγαιναν πολύ καλά. Με το που έμπαιναν όμως στο δασωμένο, όλα τελείωναν. Μέχρι και ο πιο επίμονος σκύλος της παρέας, τα παράτησε σχετικά νωρίς οπότε και καταλάβαμε ότι δεν κάνει προκοπή και τα μαζέψαμε.

Οι υπόλοιποι βέβαια που πήγαν στο πεύκο κάνανε το σκηνικό να θυμίζει πόλεμο με τις απανωτές τουφεκιές τους αφού ο καιρός ήταν σαν να ξεκινούσες με θήραμα στην τσάντα σου.

Ας προσέχαμε...

...

Τα λόγια είναι περιττά

Σχετικά με τον καραγκιόζη...

ομοιδεάτες του damonoukos σε παρέλαση

Αποφάσισα να διαγράψω την ανάρτηση που εξέφραζα τη γνώμη μου για τον καραγκιόζη κάτοχο του ιστολογίου damonoukos.blogspot.com μόνο και μόνο επειδή σέβομαι εσάς που μπαίνετε εδώ και δεν γουστάρω για κάτι τέτοιες πεταμένες να χαλάει η αισθητική του Κυνηγώντας...

Καλά κυνήγια σε όλους

epirus magazine

Μια προσπάθεια κάποιων ανθρώπων με μεράκι προς τον τόπο τους, ασχολούμενοι με δραστηριότητες σε όλα τα "ύψη" και τα "βάθη", τιμώντας τις ρίζες τους (μας) κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε και να υποτιμάμε, σε όποια φάση της ζωής μας και αν είμαστε, σε όποιο σημείο του κόσμου και αν βρισκόμαστε......

πατήστε e-mag

Πού είναι οι Μπεκάτσες οέο;;;

Καταπληκτικός ο καιρός για βόλτες και καφεδάκι, αλλά κυνήγι πού???

Πέραν του γεγονότος ότι με τέτοιες συνθήκες μεταναστευτικό πουλί δεν "μπαίνει", όταν στη Μόσχα έχει 13 βαθμούς κελσίου μήνα Νοέμβρη, δεν σου κάνει και κέφι με τέτοιο καιρό να κυνηγήσεις.

Προχθές με την παρέα, είπαμε να κάνουμε μια απόπειρα να σηκώσουμε καμμιά μπεκατσούλα στα ημιορεινά χωριά των Ιωαννίνων, να δοκιμάσουμε την τύχη μας, αλλά τα αποτελέσματα ήταν τραγικά...

Ψάχνοντας για περίπου τρείς ώρες, σε ένα καθόλα ωραίο και έτοιμο να υποδεχθεί μπεκάτσες μέρος, δεν βρήκαμε ούτε πούπουλο. Το Επανιέλ δεν κόλλησε πουθενά με αποτέλεσμα στο τέλος να χαζοφερμάρει κοτσύφια και τσίχλες!!! Κι εμείς ιδρωμένοι όσο δεν πάει όπως κάτι καταστάσεις που ζούμε το καλοκαίρι....

Γυρνώντας μετά και συζητώντας, παρατηρήσαμε ότι το τζάμι του αυτοκινήτου είχε γεμίσει πεταλούδες και έντομα όπως συμβαίνει την άνοιξη και εμείς ψάχναμε για μπεκάτσα, ένα κατεξοχήν ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ θήραμα.....

Με όσες πληροφορίες έχουμε "μαζέψει" από διάφορα μέρη της Ελλάδας, δεν βρίσκει κανείς πουθενά μπεκάτσα. Λίγα πουλιά που μπήκαν πριν κανα δεκαήμερο, τώρα χάθηκαν στα πυκνά και απρόσιτα δάση των βουνών μας....ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει ο καιρός και θα γίνει κάποιο μπάσιμο γιατί τα δάση είναι πανέτοιμα από τις πολλές βροχές.